Powstanie Warszawskie
To prawdziwe dzieło, które każdy znać powinien - zarówno ci, którzy historią się pasjonują, jak i tacy, co wzbraniają się od niej lub mają neutralne podejście. Warto znać fakty, zobaczyć na własne oczy to, co niegdyś miało miejsce, doświadczyć Powstania Warszawskiego. Dostrzec, że powstańcy to nie byli tylko żołnierze z biało-czerwoną przepaską, lecz również zwyczajni, prości ludzie, w tym dzieci, którzy próbowali pomóc jak mogli; że wojna to nie tylko ciągła walka i kolejne kartki z kalendarza z krótkim jej streszczeniem.
Autorka: antler
To prawdziwe dzieło, które każdy znać powinien - zarówno ci, którzy historią się pasjonują, jak i tacy, co wzbraniają się od niej lub mają neutralne podejście. Warto znać fakty, zobaczyć na własne oczy to, co niegdyś miało miejsce, doświadczyć Powstania Warszawskiego. Dostrzec, że powstańcy to nie byli tylko żołnierze z biało-czerwoną przepaską, lecz również zwyczajni, prości ludzie, w tym dzieci, którzy próbowali pomóc jak mogli; że wojna to nie tylko ciągła walka i kolejne kartki z kalendarza z krótkim jej streszczeniem.
Autorka: antler
into dust, n#35
Kiedy chłopak o nieufnym spojrzeniu decyduje się zapukać do nie swoich drzwi, zegar wybija godzinę ósmą. Każdy nerw w jego ciele mówi mu, że będzie tego słono żałował. Bo, on, Olivier Welch, jak przystało na najbardziej żałosnego mieszkańca tego miasta, znów popełnił małe faux paus - zawodowo wypełnił nie dającą się niczym wypełnić jedną z wielu rynkowych luk. Został ekspertem. Takim od żałowania i biadolenia. Podobnym Wardowi, chłopcem do bicia, którego przeznaczeniem jest stąpanie na oślep po cienkim lodzie, a który to lód, wcześniej niż później, załamie się po tym nieznośnym ciężarem melancholii.
Możliwie szybko i bardzo dotkliwie.
Kiedy chłopak o nieufnym spojrzeniu decyduje się zapukać do nie swoich drzwi, zegar wybija godzinę ósmą. Każdy nerw w jego ciele mówi mu, że będzie tego słono żałował. Bo, on, Olivier Welch, jak przystało na najbardziej żałosnego mieszkańca tego miasta, znów popełnił małe faux paus - zawodowo wypełnił nie dającą się niczym wypełnić jedną z wielu rynkowych luk. Został ekspertem. Takim od żałowania i biadolenia. Podobnym Wardowi, chłopcem do bicia, którego przeznaczeniem jest stąpanie na oślep po cienkim lodzie, a który to lód, wcześniej niż później, załamie się po tym nieznośnym ciężarem melancholii.
Możliwie szybko i bardzo dotkliwie.
Autorka: Ulotna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz